به یاد می ارم....

✍به یاد می آرم

روزی را که صدای پاهایت درِ گوشم نجوا شد !

و سلول به سلول تنم را به لرزه در آورد ..

به یاد می آرم اولین کم حرفی های صدایت و پرحرفی های نگاهت را ..

به یاد می آرم همان لبخند های مبهم ، از روی پریشان بودنِ حالت را ..

به یاد می آرم لحظات آغازینِ کنارِ هم بودن را ..

لحظاتی شبیه به حرف های به جا مانده از سالهای دور .. همچون کلماتِ دفن شده در روزهای بی کسی ..

به یاد می آرم اولین خنده هایمان را ، همان خنده هایی چند سالی بود ندیده بودیم ..

همان خنده هایی که برلبانمان نشست و طعمِ این دلدادگیِ واقعی را به قلبمان ، فهماند .

به یاد می آرم تو را ..

بودنت را ..

اتفاق افتادنت را ..

آمدنت را ..

و به خاک می سپارم ، لحظه های پیش از تو را ..

به یاد می آرم دوست داشتنت را ، خندیدنت را ، نگاهت را ، حرفهایت را .. تو را .. تو را .. و تو را !